Tadalafil 171596-29-5 w leczeniu zaburzeń erekcji u mężczyzn

Tadalafil (Tadalafil, Tadalafil) ma wzór sumaryczny C22H19N3O4 i masę cząsteczkową 389,4. Jest szeroko stosowany w leczeniu zaburzeń erekcji u mężczyzn od 2003 roku pod nazwą handlową Cialis (Cialis). W czerwcu 2009 roku Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła tadalafil w Stanach Zjednoczonych do leczenia pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym (PAH) pod nazwą handlową Adcirca. Tadalafil został wprowadzony na rynek w 2003 roku jako lek na zaburzenia erekcji. Działa po 30 minutach od podania, ale najlepszy efekt występuje po 2 godzinach od rozpoczęcia działania, a efekt może utrzymywać się do 36 godzin, a jego działanie nie jest zależne od spożycia pokarmu. Dawka tadalafilu wynosi 10 lub 20 mg, zalecana dawka początkowa to 10 mg, a dawka jest dostosowywana w zależności od reakcji pacjenta i działań niepożądanych. Badania przed wprowadzeniem do obrotu wykazały, że po doustnym podaniu 10 lub 20 mg tadalafilu przez 12 tygodni skuteczność wynosi odpowiednio 67% i 81%. Wiele badań wykazało, że tadalafil jest skuteczniejszy w leczeniu zaburzeń erekcji.

Zaburzenia erekcji: Tadalafil jest selektywną fosfodiesterazą typu 5 (PDE5) podobnie jak sildenafil, ale jego struktura różni się od tej drugiej, a dieta wysokotłuszczowa nie wpływa na jego wchłanianie. Pod wpływem stymulacji seksualnej syntaza tlenku azotu (NOS) w zakończeniach nerwowych prącia i komórkach śródbłonka naczyniowego katalizuje syntezę tlenku azotu (NO) z substratu L-argininy. NO aktywuje cyklazę guanylową, która przekształca guanozynotrifosforan do cyklicznego guanozynomonofosforanu (cGMP), aktywując w ten sposób kinazę białkową zależną od cyklicznego guanozynomonofosforanu, co powoduje spadek stężenia jonów wapnia w komórkach mięśni gładkich, powodując rozluźnienie ciał jamistych. Erekcja następuje w wyniku rozluźnienia mięśni gładkich. Fosfodiesteraza typu 5 (PDE5) rozkłada cGMP do nieaktywnych produktów, osłabiając penisa. Tadalafil hamuje degradację PDE5, co prowadzi do akumulacji cGMP, który rozluźnia mięśnie gładkie ciał jamistych, prowadząc do erekcji prącia. Ponieważ azotany są donorami tlenku azotu (NO), jednoczesne stosowanie z tadalafilem znacznie zwiększa poziom cGMP i prowadzi do ciężkiego niedociśnienia. Dlatego łączne stosowanie tych dwóch leków jest przeciwwskazane w praktyce klinicznej.

Tadalafil działa poprzez hamowanie PDES. GMP ulega degradacji, dlatego jednoczesne stosowanie z azotanami może spowodować skrajny spadek ciśnienia krwi i zwiększyć ryzyko omdlenia. Induktory CY3PA4 zmniejszają biodostępność tadanafilu, a skojarzenie z ryfampicyną, cymetydyną, erytromycyną, klarytromycyną, itrakonem, ketokonem i inhibitorami proteazy HVI może zwiększać biodostępność. Należy dostosować stężenie leku we krwi. Jak dotąd nie ma doniesień o wpływie diety i alkoholu na parametry farmakokinetyczne tego produktu.